"
స్పెసిఫిక్ గా దెయ్యాలు భూమ్మీద చేసే పని ఏదైనా ఉంటుందా అని నాకు సందేహం"
అన్నాడు శ్రీజన్ నవ్వుతూ. " స్పెసిఫిక్ గా అంటే? అన్నాడు విక్రమ్. "
హెచ్ ఆర్ కి హెచ్ ఆర్ పనులు, అకౌంట్ సెక్షన్కి అకౌంటింగ్ పనులు ఉన్నట్లు దెయ్యాలకు
సపరేట్ గా ఏదైనా జాబ్ ఉంటుందా అని" అన్నాడు శ్రీజన్. విక్రమ్ నవ్వాడు. "
నేననుకోవడం మనుషుల్ని పీక్కు తినడం వాటి పనేమోనని" అన్నాడు. శ్రీజన్ నవ్వాడు.
మనుషుల్ని పీక్కుతినడానికైతే మేనేజర్లు, సెక్షన్ హెడ్ లు ఉన్నారుగా.. భూమి నిండా!
దెయ్యాలు పనిగట్టుకొని తిరగడం ఎందుకు?" అన్నాడు. ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.
విక్రమ్ కొంచెం ఎక్కువగా నవ్వాడు. శ్రీజన్ దెయ్యాలని నమ్ముతాడు. విక్రమ్ తీయాలంటే
నవ్వుతాడు. అందుకే కొంచెం ఎక్కువగానే నవ్వాడు. శ్రీజన్, విక్రమ్ ఇద్దరు
రూమ్మేట్స్. రూమ్మేట్స్ కానీ, వాళ్లను రూమ్మేట్స్ అనేందుకు లేదు. ఆరోజు ఉదయమే వాళ్లు
రూమ్ తీసుకున్నారు. వర్కింగ్ మెస్ హాస్టల్లో షేరింగ్ రూమ్ అది. ఇద్దరుండే రూమ్.
ఇద్దరూ బ్యాచిలర్స్. ఇద్దరి వేర్వేరు ఉద్యోగాలు, వేర్వేరు ఆఫీసులు. హాస్టల్ రూమ్
కోసం వెతుక్కుంటూఉన్నప్పుడు అనుకోకుండా ఒకరికొకరు పరిచయం అయ్యారు. మొదట రూమ్స్ ఏమీ
కాళీగా లేవన్నాడు హాస్టల్ మేనేజర్. వాళ్లేం ఉసురుమనలేదు. ఇది కాకపోతే ఇంకొకటి
అన్నట్లు మాటల్లో పడిపోయారు. " ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లో అయితే ఈ నెల ఆఖరుకు ఒక రూమ్
ఖాళీ అవుతుంది." అన్నాడు మేనేజర్. 'వేరే చూద్దాం' అన్నట్లు చూసాడు విక్రమ్..
శ్రీజన్ వైపు. 'ఇక్కడైతే బాగుండేది' అన్నాడు శ్రీజన్. " అవును" అన్నాడు
విక్రమ్.
ఆ హాస్టల్ ఇద్దరి ఆఫీస్లకు దగ్గరగా ఉంది. ఆ వయసులో ఉన్నవాళ్ళు నడుచుకుంటూ
వెళ్లి, నడుచుకుంటూ వచ్చేంత దగ్గరగా. " పోనీ, సెకండ్ ఫ్లోర్ లో ఉంటారా.. ఒక
గది ఖాళీగా ఉంది" అన్నాడు మేనేజర్. వీళ్లద్దరి మాటలు వింటున్నాడతను. "
ముందు లేదన్నారు?!" అన్నాడు విక్రమ్. " సెకండ్ ఫ్లోర్ హాస్టల్ కిందకు
రాదు. సపరేట్ రూమ్ అది. ఒకటే ఉంటుంది. ఎవరైనా ఇమిడియట్ గా కావాలి అన్నప్పుడు
ఇస్తుంటాం. నచ్చితే మీరు మళ్ళీ రూమ్ మారనవసరం లేదు అక్కడే ఉండొచ్చు" అన్నాడు
మేనేజర్. అడ్వాన్స్ ఇవ్వడానికి ముందు రూమ్ ని ఒకసారి చూసి వచ్చి, ఆఫీస్ కి
వెళ్ళిపోయారు. శ్రీజన్, రూమ్ శుభ్రంగా ఉంది. ఒకటే ఫ్యాన్. రెండు సింగిల్ కాట్ బెడ్
లు. గదిలోకి చక్కగా గాలి వీస్తుంది. ఒక కిటికీ ఉంది. గాలి కోసం దాన్నైతే తీసే
అవసరం లేదు. పగలు సిటీ లైఫ్ ని, రాత్రిపూట సిటీ లైట్స్ నీ చూడాలనుకుంటే ఆ
కిటికీలోంచి చూడొచ్చు. రూమ్ కి అటాచ్డ్ గా వాష్ రూమ్ ఉంది. అందులో గోడకు చక్కటి ప
ఫ్రేమ్ అర్థం బిగించి ఉంది. అర్థం కింద సింక్. ఇద్దరికీ ఆ రూమ్ నచ్చింది. ఆ రాత్రి
బయటే మీల్స్ చేసి హాస్టల్ కి వచ్చారు. హాస్టల్లో బ్రేక్ ఫాస్ట్, లంచ్, డిన్నర్..
మూడుా ఉంటాయి. అయినా, బయటే తిని వచ్చారు. రేపటి నుంచి ఎలాగూ ఇక్కడే తినాలి కదా
అనుకుని ఉండొచ్చు. పక్కపక్కనే, కాస్త ఎడంగా ఉన్న కాట్ ల మీద వెల్లకిలా పడుకుని
సీలింగ్ వైపు చూస్తూ మాట్లాడుకుంటున్నారు శ్రీజన్, విక్రమ్.. చాలాసేపటిగా. వాళ్ళకా
రూమ్ బాగా నచ్చింది. కనీసం ఏడాది పాటైనా ఆ రూమ్ మారకూడదని అనుకున్నారు. అంతగా
నచ్చింది. అది హాస్టల్ రూమ్ లా లేదు వాళ్లకు. శ్రీజన్ వాళ్ల గెస్ట్ హౌస్ లో
విక్రమెా, విక్రమ్ వాళ్ల గెస్ట్ హౌస్ లో శ్రీజనో ఉన్నట్లుగా ఉన్నారు. వాళ్ళలా
మాట్లాడుకుంటూ.. ఎప్పుడు వెళ్లిపోయారో, ఎందుకు వెళ్లిపోయారో తెలియకుండానే దెయ్యాల
టాపిక్ లోకి వెళ్ళిపోయారు! దెయ్యాలు ఉన్నాయని, లేవని వాళ్లేం వాదించుకోలేదు. ఊరికే
దెయ్యాల గురించి మాట్లాడుతున్నానంతే. ఆ తర్వాత ఎప్పటికో గాని వాళ్ళకు
నిద్రపట్టలేదు. " ఖాళీ చేస్తున్నాం" అన్నాడు విక్రమ్, ఆ మర్నాడే! "
ఏమైంది?" అన్నాడు మేనేజర్. 'ఏమైంది?' అని అన్నాడే కానీ, ఏమైందో
తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి అతడిలో లేదు.
" రాత్రి నా ఫ్రెండ్ ఫోన్ చేశాడు.
వాళ్లకు తెలిసిన వాళ్ళిళ్లు ఖాళీగా ఉందట. ముగ్గురం కలిసి ఉందాం రమ్మన్నాడు"
అని చెప్పాడు శ్రీజన్. " అడ్వాన్స్ తిరిగి ఇవ్వలేం" అన్నట్లు చూసాడు
మేనేజర్. హాస్టల్ రిసెప్షన్ నుంచి బయటకు వచ్చి నిలుచున్నారు శ్రీజన్, విక్రమ్.
వాళ్ల ముఖాల్లో రిలీఫ్ కనిపిస్తుంది. " సార్.. రాత్రి చెబుదామనుకున్నాను
మీకు. ఆ మంచిది కాదు సార్' అన్నాడు. హాస్టల్లో వీళ్ళకు కనిపించిన మనిషి,
దగ్గరకొచ్చి. రూమ్మేట్స్ ఇద్దరు ముఖాలు చూసుకున్నారు. " ఇప్పుడిది మెన్స్ హాస్టల్ కానీ, మొదట్లో ఉమెన్స్ హాస్టల్. మీరు దిగిన
రూములోని అప్పుడు ఒక అమ్మాయి వుండేది. తనొక్కతే ఉండేది. ఓ రోజు ఆత్మహత్య
చేసుకుంది. అప్పటి నుంచి ఆ గదిలోనే ఉంటుంది." అన్నాడు ఆ మనిషి. "
నువ్వేం చేస్తున్నావ్ ఇక్కడ" అన్నాడు విక్రమ్. " వాచ్ మెన్ నీ సార్,
ఉమెన్స్ హాస్టల్ గా ఉన్నప్పటినుంచి నేనే వాచ్ మెన్ నీ" అన్నాడు ఆ మనిషి.
శ్రీజన్, విక్రమ్ ఆరోజు సాయంత్రం మళ్లీ కలుసుకున్నారు. " నీకెందుకు అలా
అనిపించింది?" అడిగాడు శ్రీజన్. " రాత్రి వాష్ రూమ్ కి లేచినప్పుడు
అద్దంలో చూసాను" అన్నాడు విక్రమ్. " ఏం చేశావ్.. అద్దంలో?" విక్రమ్
అడిగాడు. " నువ్వు కనిపించావ్ " అన్నాడు శ్రీజన్. ఈసారి విక్రమ్
ఉలిక్కిపడ్డాడు. " మరి నీకు?" అడిగాడు శ్రీజన్. " నాకేం
కనిపించలేదు" అన్నాడు విక్రమ్. " మరి!" " అద్దంలో
చూసుకుంటున్నప్పుడు నాకు నేనేనా కనిపించాలి కదా" అన్నాడు విక్రమ్.
ఇద్దరు ధైర్యవంతులు
Reviewed by Smartbyte group
on
August 23, 2018
Rating:

No comments: