దెయ్యాల మలుపు

                        ఎనిమిదిన్నరకు బయలుదేరాల్సిన బస్సు తొమ్మిదైనా కదల్లేేదు. సీట్ నెంబర్ ఎయిట్ ప్రయాణికుడి కోసం ఎదురుచూస్తుంది. బస్సు కోసం మనిషి ఎదురు చూడాలి. బస్సు మనిషి కోసం ఎదురు చూస్తుంది! అంటే మనిషిలో డిసిప్లిన్ తప్పింది. దారుణం అనిపించింది రాజేందర్ కు. డ్రైవర్ ఏం తొందర పడడం లేదు. రావలసిన వాళ్లు రాకమానరు, కదలవలసింది కదలక మానదు అనే కర్మసిద్ధాంతం ఏదో ఆయన జీవితాన్ని నడిపిస్తున్నట్లుంది.లేదా, 'పికప్ నా చేతుల్లో పనే కదా, ఎంత ఆలస్యమైనా మాత్రం ఏముంది' అనుకుంటూ నైనా ఉండాలి. బస్సు దిగి తాపీగా ఒళ్లు విరుచుకుంటూనాడు. కండెక్టర్ కూడా పెద్దగా కంగారు పడడం లేదు. ఆయనకు అలవాటు అయినట్టుంది... రోజూ ఎవరో ఒకరు లైట్ గా పరిగెత్తుకుంటూరావడం. నిజానికి బస్సులో ఉన్న వాళ్ళిద్దరూ డ్రైవర్లే. బస్సు గమ్యస్థానానికి చేయ లోపు ఒకరి కొన్ని గంటలు, ఇంకొకరు కొన్ని గంటలు రాత్రంతా డ్రైవ్ చేస్తారు. 

                       బస్సులో ఉన్నవన్నీ రిజర్వేషన్ సీట్లే కాబట్టి టికెట్లు కొట్టడం ఉండదు, చాట్ చెక్ చేసుకోవడం మాత్రం ఉంటుంది. అది పెద్ద పనేం కాదు. చాట్ చెక్ చేస్తున్నప్పుడు కండక్టర్ అయినా మనిషే, బస్సు డ్రైవింగ్ చేస్తున్నప్పుడు డ్రైవర్ అవుతాడు. " ఇంకా ఎంతసేపు ఆపుతారయ్యా?".. ప్రయాణికులు ఎవరో వెనక సీట్లో నుంచి పెద్దగా అరుస్తున్నారు. బస్సుకు కుడివైపు డ్రైవర్ వెనుక వరుసలో కూర్చుని ఉన్నాడు రాజేందర్. సీట్ నెంబర్ సెవెన్ అతడిది. విండో సీట్. ఆ రావలసిన ప్రయాణికుడిది రాజేందర్ పక్క సిటే. సీట్ నెంబర్ ఎయిట్. ఇంతమందిని టార్చర్ పెడుతున్న ఆ వ్యక్తిని.. బస్సు దిగైనా సరే, వెతుక్కుంటూ వెళ్లి ఒక్కసారి చూడాలి అనిపించింది రాజేందర్ కి. "ఆ వస్తున్నాడు" అన్నారెవరో! మహానుభావుడు.. అనుకున్నాడు రాజేందర్. అయితే వస్తున్నది సీట్ నెంబర్ ఎయిట్ ప్యాసింజర్ కాదు. అంతవరకు బయట బస్కీలు తీస్తున్న బస్ డ్రైవర్. నేరుగా వచ్చి స్టీరింగ్ సీట్లో కూర్చున్నాడు. బస్ స్టార్ట్ అయింది. " ప్యాసింజర్ ఫోన్ ఎత్తట్లేదు. ఎంతసేపని చూస్తాం" అంటున్నాడు కండక్టర్. బస్సు వేగం పెరిగింది. సిటీ శివాళ్లకు రాగానే బస్సులో లైట్లన్నీ ఆఫ్ అయ్యాయి. కొద్దిగా తెరిచి ఉన్న కిటికీ లోంచి వస్తున్న చల్లగాలికి మెల్లగా కునుకుపట్టింది రాజేందర్ కి. తన పక్క సీటు ఖాళీగా ఉండడం అతనికి కంఫర్ట్ గా ఉంది. పెద్ద కుదుపుతో రాజేందర్ కి మెలకువ వచ్చింది. టైం చూసుకున్నాడు. ఒంటి గంట దాటింది. బస్సు వేగంగా పోతుంది. లేట్ ని కవర్ చేయాలని యాక్సిడెంట్ చేయరు కదా అనుకున్నాడు. ఆ వెంటనే గ్రహించాను.. అది బస్సు కుదుపు కాదు, తన పక్కన కూర్చుని ఉన్న మనిషి కుదుపు! ఎక్కడ బస్సు ఆగినప్పుడు ఎక్కి ఉంటాడు అనుకుని, తనవైపు తనే సర్దుకుని కూర్చున్నాడు. 

                            ప్రయాణికులంతా గాఢ నిద్రలో ఉన్నారు. " మీరెప్పుడు ఎక్కారు? మీదేనా ఈ రిజర్వేషన్స్ సీటు?!".. గొంతు తగ్గించి అడిగాడు ఆ మనిషి రాజేందర్ ని! నిజానికది రాజేందర్ అడగవలసిన ప్రశ్న. " ఎప్పుడెక్కడం ఏంటి? స్టార్టింగ్ పాయింట్ నుంచి నేను ఇదే సీట్ లో ఉన్నాను. మీరే మధ్యలో ఎక్కినట్లున్నారు." అన్నాడు రాజేందర్ విసుగ్గా. ఆ మనిషి నవ్వాడు. నవ్వు కనిపించడం లేదు. నవ్వడంమైతే తెలుస్తుంది. " నేను స్టార్టింగ్ పాయింట్ నుంచి ఉన్నాను. మీ కోసమే కదా బస్సును అరగంటసేపు ఆపేశాడు డ్రైవర్. అప్పటికి మీరు రాకపోతేను బస్సు బయలుదేరింది." అన్నాడు. రాజేంద్ర కు మతిపోయింది. కోపం వచ్చింది. " అలాగా?!" అని ఊరుకున్నాడు. రాజేందర్' అలాగా' అనేసి, కళ్ళు మూసుకోవడం ఆ మనిషి ఇగోపై దెబ్బకొట్టింది. అప్పటికప్పుడు బస్సు ఆపించి, ఇతని వల్లే కదా బస్సు లేట్ అయిందని ఇద్దరు డ్రైవర్లు చేత, బస్సులన్నీ ప్యాసింజర్లు అందరిచేతా చెప్పించాలనంత కోపం వచ్చింది. " నేనేమైనా దెయ్యాన్ని అనుకుంటున్నారా? పరిగెడుతున్న బస్సులోకి కిటికీలోంచి దూరి వచ్చి, ఖాళీగా ఉన్న సీట్లు కూర్చోవడానికి" అన్నాడు. దెయ్యం అనే మాట వినబడగానే రాజేంద్ర తన సీట్లో నిటారుగా కూర్చున్నాడు. పైగా ఆ రూట్లో ఎక్కడో దెయ్యాల మలుపు ఉంటుందని ఎవరో అనుకుంటుండగా ఎప్పుడో విన్నట్లు అతనికి గుర్తు. తనపక్కనే ఉన్న మనిషిని చూస్తుంటే ఎందుకో రాజేందర్ కి అనిపించింది.. బస్సు దెయ్యాల మలుపు దాటి ఉంటుందని! రాజేంద్ర అలా నిటారు అవగానే పక్కన మంచి కసిగా నవ్వుకున్నాడు. ఆ మనిషి రాజేందర్ ని వదలదలుచుకోలేదు! తను టైం కి రాకుండా, తనను టైంకి రాలేదంటాడా? పైగా 'అలాగా' అని వ్యంగ్యంగా అంటాడా?! 'మీ పేరేంటి?" అని అడిగాడు ఆ వ్యక్తి రాజేందర్ ని. రాజేందర్ చెప్పదలుచుకోలేదు. కానీ ఆ వ్యక్తి ఒకవేళ నిజంగానే మనిషి కాకపోతే? అందుకే చెప్పాడు. 'రాజు' అని చెప్పాడు. 'రాజేందర్' అని చెప్పలేదు. ఆ వ్యక్తి నవ్వాడు. " రాజా.. శ్రమ తెలియకుండా ఉండడానికి నీకో కథ చెప్తాను వింటావా?" అన్నాడు. రాజేందర్ కి రూడి అయింది. బస్సు దెయ్యాల మలుపు దాటేసిందని, ఆ మలుపు లోంచి ఒక దెయ్యం వచ్చి తన పక్కన కూర్చుందని! మెల్లగా సీట్లోంచి లేవబోయాడు. లైట్లన్నీ ఆపేసుకుని.. బస్సు వేగంగా పోతుంటే, అంత రాత్రప్పుడు తనొక్కడే లేచి ఎక్కడికి వెళ్లాలో, ఎక్కడ కూర్చోవాలో ఆలోచించకుండానే లేవబోయింది. ఒక్కసారిగా బస్ ఆగిపోయింది! ఎవరో పిలిచినట్లుగా రాజేందర్ పక్క సీటు మనిషి.. ఆ చీకట్లోనే వడివడిగా బస్సు దిగి వెళ్ళిపోయాడు. అతడలా దిగిపోగానే, మళ్లీ బస్సు బయలుదేరింది. కిటికీ అద్దాలోంచి బయటకు చూస్తూ.. " ఎక్కడి వరకు వచ్చాం" అని అడిగాడు రాజేందర్ తన ముందు మెలకువచ్చి కూర్చున్న ప్యాసింజర్ ని. " దెయ్యాల మలుపు" చెప్పాడతను. తెల్లారే బస్సు ఎండ్ పాయింట్లో దిగాడు రాజేందర్. డ్రైవర్లిద్దరు టీ తాగుతున్నాడు. 'రాత్రి దెయ్యాల మలుపులు బస్సులోంచి దిగిపోయిన ఆ మనిషి ఎవరు?' అని వాళ్ల దగ్గరకు వెళ్లి అడుగుదామని అనుకున్నాడు రాజేందర్. కానీ అడక్కుండానే వెళ్లిపోయాడు. " మొన్న కూడా ఇలాగే జరిగింది. భోజనాలకు ఆపినప్పుడు ప్యాసింజర్లు బస్సులు మారిపోతున్నారు. రాత్రి ఎక్కిన మనిషిని నేను చూసుకోలేదు. సీట్ నెంబర్ కరెక్టే. బస్సు నెంబర్ వేరే. వెనకోచ్చే డ్రైవర్ మనల్ని ఓవర్టేక్ చేసుకొచ్చాడు.. ఈ ప్యాసింజర్ కోసం. ఏం మనుషులో ఏమో" అంటున్నాడు ఇద్దరిలో ఒక డ్రైవర్.